कृपया अन्न वाया घालवू नका - आम्हांला द्या.

दररोज, सारखे सारखे तेच तेच खाण्यामुळे वैतागलात ना !!!
मग आता काय करायचे? मोठ्ठा प्रश्र्न पडला ना?
................मग पिझ्झा मिळाला तर चालेल !!!

















काय म्हणता काय? नाही चालणार..!!!
मग पास्ता कसा वाटेल.......?















काय हे हि खायची इच्छा होत नाही आज....? ठिक आहे.
मग मेक्सिकन बघा आवडते का?














परत नकोच का ? काही हरकत नाही...आपल्या जवळ त्यालाही अनेक पर्याय आहेत........
ह्म्म्मम्म्म्म ... चा‌इनीज ????? ??














का मग बर्गर्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र्र ?




















ओके... परदेशी नकोय? आपले भारतीय परवडले ?
दक्षिण भारतीय व्यंजन ??? का उत्तर भारतीय ?















का? जंक फूड खायचे आहे ?














आपल्या जवळ लागेल तेवढे पर्याय आहेत....
मसाला दोसा ?












का मांसाहार वर ताव मारायचा आहे ?














का, भरपेट खायचे आहे ?



















का फक्त तंदूरी चिकन चे कांही तुकडे? का सूरमई वा पापलेट फ्राय?

तुम्ही वरील पैकी काहीही खावू शकता ... वा प्रत्येक डिश मधले थोडे थोडे चाखू शकता ...

आता खालील चित्रे पाहून, संकोचू नका किंवा बैचेन ही नका होवू...

परंतू एक लक्षात ठेवा कि ह्या लोंकापुढे काहीही पर्याय नाहीत.

































त्यांना फक्त दोन घास पाहिजेत....ज्यामुळे त्यांच्या पोटातील आग कांही वेळेपूरती तरी शांत होईल आणी पुढे जगणे शक्य होईल...

पुढच्या वेळेस जेंव्हा कधी हॉटेल वा डायनिंग हॉल मध्ये जाल आणी जेवण आवडले नाही म्हणून वाया घालवाल.... त्या वेळ ह्या लोकांबाबत जमले तर नक्की विचार करा...





















जेंव्हा कधी ताटात थोडीशी करपलेली किंवा कच्ची चपाती येईल.....

कदाचीत थोडासा आसट झालेला भात असेल......

किंवा मग थोडे मिठ कमी ज्यास्त झालेली भाजी असले....

तेंव्हा वाया घालवण्या पूर्वी ह्यांचा विचार करा...













कृपया अन्न वाया घालवू नका

तुम्हांला नम्र विनंती आहे कि ह्यापुढे तुमच्या घरात कोणताही कार्यक्रम वा सभारंभ असेल व अन्न थोडेसेही ज्यास्त झाले असेल वा वाया जाण्याची शक्यता असेल तर आपण न संकोचता चाइल्ड हेल्पलाईन ला फोन करा. ते येतील आणी सर्व अन्न एकत्रीत करून घेवून जातील.
कृपया हा संदेश जास्तीत जास्त लोकांपर्य्ंत पोहोंचविण्याचा पर्यन्त करा, कदाचित कोणाला तरी हि महिती उपयोगी पडेल आणी भुकेल्या कांही जिवांना एक वेळचे जेवण तरी मिळेल.

आपण् नेहमी विनोद्, कविता, चारोळ्या आणी आपल्यास् आलेले बरेच् फॉरवर्डेड् इमेल् आपल्या मित्रांना, नातेवाईकांना, सह-कर्मचाऱ्यांना व नेटवर्किंग मध्ये फॉरवर्ड करत असतो. मग ह्यावेळेस हि महिती ही तेवढ्याच उत्साहात सगळ्यांना कळवा.
म्हणतात ना प्रार्थना करण्याऱ्या ओठांपेक्षा मदत करणारे हातच जास्त चांगले उपयोगी पडतात.
मला नाही माहीत की अनेक देवांचे फोटो प्रार्थना फॉरवर्ड केल्याने कोणाचे नशिब फळफळले कि नाही किंवा करोडोंची लॉटरी वगेरे लागली कि नाही किंवा मायक्रोसॉफ्ट वा नोकिया कडून हजारो डॉलर्स मिळाले कि नाही पण हा संदेश फॉरवर्ड केलात तर नक्किच कोणाला ना कोणाला अन्न मिळून सत्कर्म ठरू शकेल.
मग आता तुमच्या सहकार्याची अपेक्षा ठेवणे रास्तच आहे ना !!!

पक्के पुणेरी शब्द.

केशव
साधा सरळ माणुस, नाका समोर बघून चालणारा.
सामान
त्याची प्रेयसी.
काटा काकु
चांगली दिसणारी पण वयाने ज्यास्त.
खडकी
एकदम टुकार.
झक्कास
एकदम चांगले.
काशी होणे
गोची होणे.
लई वेळा
नक्की, खात्रीने.
चल हवा येवू दे
निघून जा.
मस्त रे कांबळे
छान, शाब्बास.
पडीक
बेकार.
मंदार
मंद बुध्दीचा.
चालू
शहाणा.
पोपट होणे
फजिती होणे.
दत्तू.
एखाद्याचा हुज~या.
बॅटरी
चश्मेवाला / चश्मेवाली.
पुडी
माणिकचंद व दुसरा गुटखा.
राष्ट्रगीत वाजणे
संपणे / बंद पडणे.
पुडी सोडणे
थाप मारणे.
खंबा
दारुची / बीयरची बाटली.
पावट्या
एकदम मुर्ख.
खडकी दापोडी
हलक्या प्रतीचे.
टिणपाट
काहीच कामाचा नसलेला.
पेताड / बेवडा
खुप दारु पिणारा.
डोलकर
दारु पिवून झिंगणारा.
सावरकर
दारु पिवून झिंगणा-याला सावरणारा.
वखार युनूस
दारु पिवून ओकारी करणारा.
सोपान
गांवढंळ माणुस.
श्यामची आई.
लैंगीक सिनेमा.
सांडणे
पडणे.
जिवात जिव येणे
गरोदर रहाणे.
पाट्या टाकणे
रोज तेच तेच काम करुन वेळ घालवणे.
भागवत
दुस-याच्या जिवावर जगणारा.
पत्ता कट होणे
शर्यतीतुन बाहेर होणे.
फणस लावणे
नाही त्या शंका काढणे.
फिरंगी
कोकाटे इंग्लीश फाडणारा.
पेटला
रागावला.
बसायचे का?
दारु प्यायची का?
चड्डी
एखाद्याच्या खुप जवळचा.
हुकलेला
वाया गेलेला.
डोळस
चष्मेवाला/ली.
यंत्रणा
जाड मुलगी.
दांडी यात्रा
ऑफीसला बुट्टी मारणे/खाडा.
चैतन्य कांडी
सिगारेट/बिडी.
चैतन्य चुर्ण
तंबाखु.
चेपणे
पोटभरुन खाणे.
कल्ला
मज्जा.
सदाशिव पेठी
कंजुष.
बुंगाट
अती वेगाने.
टांगा पल्टी
दारुच्या नशेत `आउट' झालेला.
थुक्का लावणे
गंडवणे.
एल एल टी टी
तिरळा. लुकिंग लंडन टॉकिंग टोकियो.
घ्या श्रीफळ
जा आता घरी.
कर्नल थापा
थापाड्या.
सत्संग
ओली पार्टी.

आम्ही आणि क्रेडिट कार्ड वाली कन्या!!

( मराठीऑनलाइन मधून साभार)

आपण कुठल्या ना कुठल्या कामात असताना ह्या क्रेडिट कार्ड वाल्यांचा फोन येत नाही असे होत नाही. आधि मला सुध्दा संताप यायचा पण मग आता आम्ही ह्याचा आनंद घ्यायला शिकलो आहे, आणी आता तर आमची खात्रीच झाली आहे कि हे फोन आम्हाला तणावमुक्त करण्यासाठीच येतात. आपल्यालाहि ह्यातुन काही फायदा व्हावा ह्या सदहेतुने आमचे संभाषण येथे देत आहोत. (ह्यात कोणालाहि दुखवायचा हेतु नाही.)

वेळ :- दुपारी २.१५ (गरगरित जेवण करुन नुकतेच आडवे झालो आहोत)
कन्या :- गुड आफ्टरनून सर, आय एम कॉलींग फ्रॉम दरोडा बॅंक.
आम्ही :- जय महाराष्ट्र ! (पहिल्याच चेंडुवर षटकार)
कन्या :- नमस्ते सर, मी दरोडा बॅंकेमधुन बोलतीये, आम्ही एक नविन क्रेडिट कार्ड
लॉंच करतोय त्या विषयी माहिति द्यायला हा फोन केला होता सर. तुम्ही इंट्रेस्टेड
आहात का सर ?
आम्ही :- कोणाच्यात ?
कन्या :- सर कार्डमध्ये हो
आम्ही :- ओह्ह अच्छा , काय आहे ना कि आयुष्यात पहिल्यांदा कोणीतरी येवढ्या गोड
आवाजात इंट्रेस्टेड आहात का ? असे विचारले हो, त्यामुळे जरा गोंधळ उडाला बघा.
कन्या :- (मनातल्या मनात खुश झाली असावी) मग सर तुम्हाला कधि वेळ आहे ?
आम्ही :- अहो तुमच्या साठी वेळच वेळ आहे आमच्याकडे !
कन्या :- तसे नाही सर, ह्या कार्ड विषयी माहिती देण्यासाठी.
आम्ही :- अहो असे मला गोंधळवु नका हो, एक तर सुंदर मुलीशी बोलायचे म्हणजे आमची
आधिच वाचा बसते. मला सांगा तुमच्याच कार्डची माहिती मी तुम्हाला कशी आणी का
द्यायची ?
कन्या :- (डबल खुश होत ) अय्या अहो सर म्हणजे तुम्हाला कधी वेळ आहे ? आमचा
प्रतिनिधी येउन तुम्हाला पुर्ण माहिती देइल.
आम्ही :- एक प्रश्न विचारतो रागवु नका, तुमचे नाव मंजिरी आहे का हो ? आणी
तुम्ही अहिल्यादेवी शाळेत होता का ?
कन्या :- नाही ! आपण कार्ड विषयी बोलुयात का ?
आम्ही :- बघा रागवलात ना तुम्ही ? आहो एक खुप चांगली मैत्रिण होती हो माझी ह्या
नावाची, अगदी असाच गोड आवाज आणी असेच जड जड मराठी शब्द वापरायची सवय होती हो
तिला. तुमचा आवाज ऐकला आणी तिच आठवली बघा पटकन, माफ़ करा मला. म्हणतात ना आपली
दुख: हि लोकासाठी विनोद असतात तेच खरे.
कन्या :- (भावुक स्वरात) नाही रागावले नाही सर. कुठे असतात त्या आता ? त्या पण
बॅंकेत असतात का ?
आम्ही :- नाही हो, लहानपणीचा ताटातुट झाली आमची, कुठे आहे काय करते … काही
काही माहीत नाही हो. (आम्ही जमेल तेव्हड्या दु:खी सुरात)
कन्या :- (चिकाटी न सोडता) ओह, सो सॉरी सर. आज वेळ काढु शकाल का सर तुम्ही ?
आम्ही :- हो जरूर, तुम्हाला भेटुन आनंदच होइल मला. पुन्हा त्या जुन्या आठवणी
ताज्या होतील आणी मग आज तरी निदान दारू ची गरज लागणार नाही मला… (फुल्ल टु
देवदास इस्टायील)
कन्या :- सर, मला भेटुन ? आमचा त्या भागातला एजंट येउन भेटेल सर तुम्हाला. मी
नाही. (हळु हळु कन्या त्रासीक स्वरात बोलायला लागली आहे.)
आम्ही :- अरे असे कसे ? फोन करणार तुम्ही, वेळ देणार आम्ही तुम्हाला, आणी तो का
भेटायला येणार ? मेहनत करे मुर्गा आपले मुर्गी आणी अंडा खाये फकीर ?
कन्या :- (प्रचंड नाराजीने) सर, आम्ही फक्त कॉल सेंटर साठी काम करतो. लोकांना
भेटण्यासाठी वेगळी माणसे नेमली आहेत.
आम्ही :- अच्छा म्हणजे फोनवर टोप्या घालणारी आणी प्रत्यक्षात टोप्या घालणारी
वेगवेगळी माणसे आहेत तर !!
कन्या :- पार्डन सर ?? (आतुन संतापाचे स्फोट होत असावेत त्यामुळे कन्या परत
इंग्लिश वर घसरली आहे)
आम्ही :- नाही म्हणजे तुमच्या भेटिचा योग नाहीच म्हणा की, काये मन कसे वेडे
असते बघा, लगेच तुमच्या भेटीची स्वप्न रंगवुन तय्यार. लबाड कुठले !
कन्या :- सर सध्या तुम्ही कुठले कार्ड वापरत आहात ?
आम्ही :- नेटवाला.कॉम चे. पण ४ वर्ष झाली अजुन कसे आणी कुठे वापरायचे ते कळाले
नाहिये.
कन्या :- सर, मी क्रेडिट कार्ड बद्दल बोलत आहे.
आम्ही :- हो, ते तुम्ही फोन उचलल्या उचलल्या सांगीतलेत की !
कन्या :- सर, आय मिन सध्या तुम्ही कुठले क्रेडिट कार्ड वापरता ?
आम्ही :- अहो रेशन कार्ड नाहिये माझ्याकडे अजुन, क्रेडिट कार्ड बद्दल काय
विचारताय ? पण खरच आपण नाहि का हो भेटु शकणार ? अगदी तुमच्या सोयीच्या वेळी.
कन्या :- सर तुम्हाला कार्ड हवे आहे का ? मला बाकीच्या ग्राहकांना सुध्दा फोन
करायचे आहेत. प्लिज कार्ड विषयी बोला.
आम्ही :- तुम्ही तुमचे काम उरकुन घ्या ना निवांत. माझा नंबर तर आहेच तुमच्याकडे,
संध्याकाळी तुम्ही मोकळ्या झाल्यात की मग एक मिस कॉल द्या, मी करतो तुम्हाला
फोन.
(पलिकडुन असभ्य काहितरी पुटपुटल्याचे ऐकु येउन खाडकन फोन आदळला जातो.)

कुछ नही ... !!

मुझे कुछ नही चाहिये ... !!

तुम्ही अनेक वेळा अनुभव घेतला असेल कि. बऱ्याचदा एखाद्या संध्याकाळी आपल्याला आपला जवळचा मित्र सपत्निक भेटायला आला म्हणजे आपण आदिर आतिथ्य म्हणून विचारतो.
"क्या लेंगे बॉस?"
त्यावर त्याच्या मनात एक असते पण बायकोच्या भितीने तो म्हणतो,
"

कुछ नही चाहिये

" आणी त्याची बायकोही त्याला सहमती दाखवत म्हणते.
" सही में

कुछ नही चाहिये"

आता ह्यावर इंग्लंड मधील एका भारतीयाने जालिम उपाय शोधून काढला आहे.
पहा तुम्हांला आवडतो का?
आणी कसा वाटला ते नक्की सांगा.

शोयब मलिक चे नक्की खरे काय?

कोणाचे काही का असेना, आपल्याला काय त्याचे?
खरे तर ह्या प्रकारात मोडणारी माणसे आपण.
पण एक मात्र खरे कि देवाचे आभार मानावेसे वाटते कि, हे दोघेंही, दोघेच काय, तिघेही, मुस्लिम आहेत ते !!!

नाहीतर ह्या लोकांनी ह्या सगळ्या प्रकाराला कोणता "रंग" दिला असता, हे आपण जाणताचं.
आणी मग दयाळू माय-बाप कॉग्रेस सरकारला त्यांच्या पाठीशी पुर्ण ताकद उभी करावी लागली असती.

पण शुभ बोल रे नाऱ्या हि म्हण माहित असुन ही म्हणावेसे वाटते की हा निकाह २ वर्ष जरी टिकला तरी सानियाचे नशिब...!!!!

दारोळ्या...

( साभार : मराठीमन.इन)

प्यायला लागल्यावर चढायचीच
केंव्हा चढते ते कळत नाही
एकदा चढलेली उतरायचीच
उतरणं काही टळत नाही

दारु पिताना एक तत्व पाळावं
सोसेल तेवढीच प्यावी
सगळी संपवायला थोडीच हवी ?
उरली , तर घरी न्यावी!

एक एक पेग कसा
चवी चवीनं प्यायचा
किती पेग झाले याचा
हिशेब असतो द्यायचा

दारू पिऊन झाल्यानंतर
एक लढाई लढायची असते
पार्टीनंतर घरामधली
साफसफाई करायची असते

पिऊन थोडी चढणार असेल
तरच पिण्याला अर्थ आहे
एवढी ढोसून चढणार नसेल
तर आख्खा खंबा व्यर्थ आहे

मी तसा श्रध्दावान
श्रावण नेहमी पाळतो
श्रावणात फक्त दारू पितो
नॉनव्हेज मात्र टाळतो

ज्याची जागा त्याला द्यावी
भलती चूक करू नये
पिताना फक्त पीत रहावं
चकण्यानं पोट भरू नये

वेळच्यावेळी आपण ओळखावी
आपली आपली आणिबाणी
लाज सगळी सोडुन देऊन
ग्लासात घ्यावं लिंबुपाणी

पिऊन तर्र झाल्यानंतर
काय खातोय ते कळत नाही
खाल्ल्यानंतर बिलामधली
टोटल कधी जुळत नाही

आपला ग्लास आपण सांभाळावा
दुसर्‍याला घेऊ देऊ नये
दुसर्‍याचा ग्लास उचलण्याची
वेळ आपल्यावर येऊ नये

अशीही वेळ असते जेंव्हा
कोणीच आपला नसतो
म्हणून आपण प्यायला जातो
तर नेमका ड्राय डे असतो

आपला पेग आपण भरावा
दुसर्‍यावर विश्वास ठेवू नये
आपला ग्लास , आपली बाटली
दुसर्‍याच्या हातात देऊ नये

असं उगीच लोकांना वाटतं
की दुःख दारूत बुडून जातं
दुःख असतं हलकं हलकं
अल्कोहोलसोबत उडून जातं!

एकदा प्यायला बसल्यानंतर
तुझं-माझं करू नये
तुझी काय , माझी काय
नशा कधी सरू नये

तुला जायचंच असेल तर निघून जा ,
जाण्यासाठी भांडू नकोस
प्यायची नसेल तर पिऊ नको ,
पण दारू अशी सांडू नकोस

स्कॉच प्यावी कोरी , कच्ची
बर्फ नको , सोडा नको
उंच आभाळी उडण्यासाठी
पंख हवे... घोडा नको!

फॉरीन लिकर कितीही प्यावी
काही केल्या चढत नाही
देशी आपली थोडीशीच प्यावी
दोन दोन दिवस उतरत नाही

पिणं असतं आगळा उत्सव
त्याचा उरूस होऊ नये
प्यायला नंतर आपला कधी
वकार युनूस होऊ नये

घरी बसून दारू प्यायचे
खूप सारे फायदे असतात
हॉटेलमधे , बिल भरायचे
काटेकोर कायदे असतात

आम्ही कधीच दारूमधे
दुःख आमचं बुडवत नाही
दारू नेहमी शुध्दच ठेवतो
भेसळ आम्हाला आवडत नाही

हवा तसा मी चालतो आहे
कोण म्हणतंय ' जातोय तोल ?'
माझ्या मित्रा , माझ्या इतकी
पचवून दाखव , नंतर बोल!

प्रत्येक पार्टीत आपण बोलवावे
काही ' न ' पिणारे मित्र
पार्टीनंतर आपल्याला आपल्या
घरी नेणारे मित्र

पिणाऱ्यांनी समाजाचा
कुठलाच कायदा पाळू नये
जेंव्हा , जिथे , जशी वाटेल
प्यायचा मोह टाळू नये

ग्लासी लागेल ते ढोसत असतो
पानी लागेल ते चरत असतो
जेंव्हा माझं बिल कोणी
दुसराच माणूस भरत असतो

काय होतंय , कुठे होतंय
काही केल्या कळत नाही
एकदातरी वेळ अशी
पिणाऱ्यांना टळत नाही

प्रत्येकानंच आपला आपला
जसा घ्यायचा असतो श्वास
तसा प्रत्येकानं आपला आपला
सांभाळायचा असतो ग्लास

इज्जत कमावायची असेल, तर दारू पिणे आवश्यक आहे!!!!

दारूने नशा होते…

नशेने उत्साह वाढतो…

उत्साहात मेहनत वाढते…

मेहनतीने पैसा वाढतो…

पैशाने इज्जत वाढते…

म्हणजेच…

इज्जत कमावायची असेल, तर दारू पिणे आवश्यक आहे!!!!

मराठी घरातला हिंदी संवाद...

(शिरीष कणेकर ह्यांच्या एका पुस्तकामधील संवाद)
घर मै माजी है ?`
`यहां माजी कोइ नही, बहेनजी हई` पत्नीचे फणका-यात उत्तर.
`बहेनजी, आप साबुन कौनसा इस्तेमाल करती हो?`
`मेरेकू ईंपोर्टेड पिअर्स पसंद है, लेकिन परवडता किसको है? ये कवडीचुंबक का घर है`
`तो आपका परिवार कौनसा साबुन इस्तेमाल करता है?`
`परीवार तो घरके मालिक जैसाही बेशरम है. तीन दिन से मै घसा खरवडके चिल्ला रही हुं के साबुन संपा है, लेकिन किसीको ढीम्म नही है. महागलीच्छ परीवार है. मेरे माहेरकू हर आदमी का वेगळा वेगळा साबुन था. एक दिन चुकीसे मेरी माँने टायगर का साबुन लिया तो भडक के मेरे पिताने पूरी साबुनकी वडी गिळी थी. उससे उनका आतडा स्वच्छ हुआ. इतने स्वच्छ परिवारसे मै इस गलिच्छ परिवार मे आ गयी क्यों के मेरा नशीब फ़ुटका था…`तीन दिनसे पहेले आप कौनसा साबुन इस्तेमाल करती थी?`
`ये कार्यक्रम करने बाहरगाव गये थे ना, वहां के हॉटेलसे चुराके लेके आये वही छोटी वडी इस्तेमाल करते थे. इनका की नाई नवस है के साबू विकत आणनेका नही, हॉटेलसे चोरनेका……

अय्या, राँग नंबर लागला वाटतं...!!!!

मुलगी - हॅल्लो.... हॅल्लो...

मम्मी - हां हॅल्लो...
मुलगी - हॅल्लो, मम्मी मी बोलतेय.
मम्मी - अग बोल आणि आवाजाला काय झालय तुझ्या ?
मुलगी - बसलाय.
मम्मी - कशाने गं ?
मुलगी - आईसक्रिम
मम्मी - मग काही घेतलस की नाही ?
मुलगी - घेतलं ना. दुसरं आईसक्रिम.. म्हटलं काट्यानेच काटा काढावा.
मम्मी - सुपीक आहेस हो, आज अचानक कसा काय फोन केलास ?
मुलगी - अग, 'करेन करेन' म्हणत होते. जमलच नाही. तसं आताच कळलय यापुढे आमचं बिल कंपनी भरणार म्हणून. तसा केला फोन.
मम्मी - खरच की काय ?
मुलगी - मग. हवं तेवढं बोलू. फुल्ल टॉकटाईम आहे.
मम्मी - बरं, तू कशी आहेस ?
मुलगी - कशी काय ? तशीच आहे. पाच फुट दोन इंच, रंग गोरा...
मम्मी - अग कशी म्हणजे ... मजेत आहेस ना ?
मुलगी - अगदी मजेत.
मम्मी - आणि जावयबापू काय म्हणताहेत ?
मुलगी - कुठे काय म्हणतोय तो ? घरात असला तर म्हणेल ना ?
मम्मी - देवा, तुझी सेकंड लेंग्वेज निदान मराठी घ्यायला हवी होती. कसे आहेत जावयबापू ? मजेत आहेत ना ?
मुलगी - काय माहीत. असेल कदाचित. त्याचा ना एक प्रोब्लेमच झालाय.
मम्मी - काय ग, काय झालं ?
मुलगी - कसं सांगू ? लाज वाटते बघ सांगायला.
मम्मी - अरे देवा, अस झालय तरी काय ?
मुलगी - अग त्याला ना...... अॅसिडीटी झालीय.
मम्मी - अॅसिडीटी ?
मुलगी - हो ना.... त्याला हा प्रोब्लेम छोटाच वाटतो पण मला किती मोठा प्रोब्लेम होतो म्हणून सांगू ?
मम्मी - तुला कसला ग प्रोब्लेम ?
मुलगी - अगं, हा कायम पोट धरून आणि मी नाक धरून.
मम्मी - पण अचानक अॅसिडीटी कशी काय झालीय ?
मुलगी - काही नाही ग. हा सगळा बाहेरख्यालीपणाचा परिणाम
मम्मी - अग, काय बोलतेस काय तू ?
मुलगी - खरं तेच सांगतेय.
मम्मी - इतक्या कॅज्युअली कसं काय बोलू शकतेस ?
मुलगी - आता जे आहे ते आहे. सांगायला लाज कसली ?
मम्मी - म्हणजे तुला त्याचा हा बाहेरख्यालीपणा चालतो ?
मुलगी - नाईलाज आहे ग माझा. मी तरी काय करू ? मला नाही जमत.. सकाळी सकाळी उठायला... डबा बनवायला..
मम्मी - आता हा डबा कुठे आला मध्येच ?
मुलगी - अग, मी जेवणाचा डबा बनवून देत नाही म्हणून तर तो...
मम्मी - तुला हे बोलवतं तरी कसं ? एवढ्याश्या कारणांमुळे तो दुसर्या बायकांकडे जातो आणि तू...
मुलगी - अग मीच सांगितल त्याला. जा म्हणून.
मम्मी - तू ?
मुलगी - घरगुती जेवण असतं त्या बायकांकडे. पण याला काही स्वतःची अक्कल आहे की नाही ? रोज रोज ती करी, बिरयाणी कशाला खायची ? असलं चमचमीत खाल्ल्यावर होणारच ना अॅसिडीटी.
मम्मी - तू काय बोलतेयस हेच मला कळत नाही.
मुलगी - अग, असं उठसुठ बाहेर खाल्ल तर मग दुसरं काय होणार ?
मम्मी - याला तू बाहेरख्यालीपणा म्हणतेस ?
मुलगी - असं काय करतेस ? तुझं मराठी एकदम विक झालय बघ. बाहेर खाण्याला हाच शब्द आहे मराठीत.
मम्मी - कळलं तुझ ज्ञान. एक काम कर, रोज त्याला दुध देत जा.
मुलगी - चल.... काहीतरीच काय ? दुध प्यायला तो काय कुक्कुलं बाळ आहे ?
मम्मी - अगं, माझ्या बाये, थंड दुध देत जा. त्याने अॅसिडीटी कमी होईल. अजून काही प्रोब्लेम नाही ना ?
मुलगी - नाही कसा ? हल्ली फारच आंबटशौकीन झालय तो.
मम्मी - अरे देवा, हे आता काय नवीन ?
मुलगी - हो ना. परवा कैर्या घेऊन आला, काल आवळे आणि आज लिंबू आणणार आहे म्हणे. लोणचं कर म्हणतो ? मला कुठे येतय ते ? आंबटशौकीन कुठचा !
मम्मी - माझ्याकडे पाठव.
मुलगी - त्याला ?
मम्मी - गधडे, कैर्या, आवळे माझ्याकडे पाठव. मी देईन लोणचं बनवून.
मुलगी - तुला कुठे येतं लोणचं बनवायला ? आपल्याकडे तर जेवणसुद्धा बाबाच बनवतात. लोणचं बनवायला शिकले की काय ते ?
मम्मी - बाबा ? अग तुझे बाबा जाऊन चार वर्षे झाली ? विसरलीस की काय ? तू मधूराच बोलतेयस ना ?
मुलगी - नाही. मी माधूरी.... अय्या, राँग नंबर लागला वाटतं. सॉरी हें... मधुराच्या मम्मी...